صفای چشمهای تو به دنیایی نخواهم داد

صدای دلنواز تو به دنیایی نخواهم داد

 

                  تورا من دوست میدارم نگار بی مثال من

                  دل عاشق نوازت را به دنیایی نخواهم داد

 

تو میدانی کسی چون من نخواهی یافت هرگز

کسی همچون تورا هرگز به دنیایی نخواهم داد

 

                برای بودن با تو همه نامردمی دیدم

                ولیکن ماندن با تو به دنیایی نخواهم داد

 

پریرویان عالم دربرم آرام می آیند

پریزادی همچون تو به دنیایی نخواهم داد

 

               بهار عمرمن بی تو خزانی سرد راماند

              زمستانها وکولاکت به دنیایی نخواهم داد

 

همه نوشین شرابان را به کامم تلخ میبینم

شراب بوسه های تو به دنیایی نخواهم داد

 

             صداقت، عشق، مهربانی را زتو آموختم من

             تمام گنجهایم را به دنیایی نخواهم داد

   

تقدیم به کسیکه حلاوت عاشقی را تنها با عشق مقدس او احساس کردم :

 

 

درازل هم عشق بود اما

عشق اینجا پا گرفت

            دردرون قلب من

            دردرون قلب تو

 

درجهان هم عشق بود اما

عشق درشهردل من پاگرفت

         درخیابانهای مهربانیهای تو

 

دردل مجنون بیدل هم عشق بود اما

        عشق اینجا معنی اش ادراک شد

 

سرخی گل هم نشان ازعشق داشت اما

         عشق تنها سرخی اش ازما گرفت

 

 

سجده گاه هرفرشته

            قلب دریایی تو

هرفرشته مأمنش ازعشق ما معنا گرفت

 

دردل هرعاشقی اندر جهان هم

                          عشق بود اما

عشق تنها دردل من ، دردل تو

                           ریشه هایش پا گرفت

 

 

وقتی چشمهایم ازانتظار تو خیره به راه می ماند

      قلب تنهایم تمام دردهایش را

                         به امید رسیدنت فراموش میکند

 

وقتی قلبم تمام ستاره های آسمان تنهاییش را

                        باهرثانیه ازنبودنت می شمارد

دستهایم به امید گرمای وجودت

                        انجمادش را فراموش می کند

 

وقتی دستهایم تهی ازحضور تو با آه برآمده ازوجودم

                        گرم می شود

صدایم موج اندوهش را

به امید گفتن دوستت دارم فراموش میکند

 

آنچه خواندی قصه ی بی قراریها وآشفتگیهای دقایق بی توبودنم بود

تاتو بیایی این قصه لالایی شبهای بی خوابی کودک درونم خواهد شد

درهر غزل نام تورا

                 تکرار خواهم کرد

 

بی تو جهان را تاابد من

                 خواب خواهم کرد

 

درهر سکوتی بی تو من

                 فریاد خواهم کرد

 

من عاشقان را درجهان

                 بی تاب خواهم کرد

 

درآسمان با هرستاره ازتو

                 خواهم گفت

 

هرآسمان رامن پرازیادتو

                 خواهم کرد

 

باتو زمستان هم بهاری

                 رنگ دررنگ است

 

بی تو بهاران را پرازکولاک

                 خواهم کرد

 

هرشعر من با نام تو

                 آهنگ می گیرد

 

بایاد تو سازدلم را کوک خواهم کرد

 

سخن نخست

بهترینم شعرهایم تقدیم تو . تو که دردنیای کوچک وتاریکم متولد شدی تاثابت کنی که هنوز هم ریشه هایی ازمهر هست .

عزیز دل این شعرهاراتقدیم چشمهای مهربانت میکنم که تمام هستی ام ازآنها جان میگیرد .

پناهم باش تاشانه هایم درزیر بار حادثه ها نلرزد .

تقدیم به تو به خاطر تمام خوبیهایت .